Psychologiczne i medyczne aspekty oddziaływań wobec dziecka przewlekle chorego psychosomatycznie i jego rodziny

Abstrakt

Praca lekarza każdej specjalności wymaga nie tylko znajomości określonej dziedziny medycyny, lecz także umiejętności poznawania drugiego człowieka i jego problemów oraz nawiązywania z nim dobrego kontaktu. Umiejętności te nabierają szczególnego znaczenia w sytuacji, gdy pacjentem jest dziecko. W leczeniu małych pacjentów niezbędnymi partnerami są rodzice. Od lekarza zależy, czy będzie potrafił nawiązać z nimi kontakt, zarówno w celu zebrania informacji o samopoczuciu, jak i w celu nawiązania kontaktu. Rodzice często borykają się z poczuciem bezradności oraz samotności, a także z poczuciem winy. Możliwość podzielenia się przez rodziców z lekarzem ukrywanymi negatywnymi uczuciami i tym, jak przeżywają chorobę dziecka, daje im poczucie bycia wspieranym i łagodzi napięcie. Rozmowa i wsparcie muszą być dostosowane do konkretnej rodziny, co oznacza, że niezbędne jest rozeznanie sytuacji i potrzeb członków rodziny oraz wzięcie pod uwagę ich oczekiwań.

Celem niniejszego artykułu jest omówienie najbardziej podstawowych zagadnień dotyczących psychologicznych aspektów sprawowania opieki medycznej nad dzieckiem oraz funkcjonowania dziecka przewlekle chorego psychosomatycznie, jak i jego rodziny.